Van Curaçao naar Bogota naar Leticia

Vandaag is het dag nr 3. in Colombia. Maandag zijn we aangekomen om 19.45 in Bogotá. We hebben een prima vlucht gehad, eigenlijk heel bijzonder om met 2uurtjes vliegen ineens in Colombia te zijn. Bij aankomst meteen een ATM gezocht om te kunnen pinnen, dit viel echter niet mee. Alle 4 verschillende pinautomaten waren blijkbaar niet geschikt voor onze pinpas.
Na een halfuur proberen werden we van de tekst: "Neem contact met uw bank op" lichtelijk gestrest. Uiteindelijk toch een juiste automaat gevonden. Op de luchthaven van Bogotá en trouwens ook in het vliegtuig, waren we echt een attractie. Blijkbaar is blank en blond toch nog steeds erg bijzonder.
Bij de uitgang van de luchthaven stonden honderden mensen met naambordjes en Taxi's te schreeuwen. En ja hoor, ook een oude man met een bordje met onze naam. Backpacks in de rammelbak geladen en rijden maar.
Door dat het al pik donker was leek de buurt waar we inreden niet echt ideaal, achteraf viel dat erg mee. De man stopte voor een garage wat de ingang van het hostel bleek te zijn. We werden met open armen ontvangen door 2 lieve dames. De vraag "Wat wilt u morgen als ontbijt?" vond ik ook erg bijzonder. Helaas had ik het verkeerde bed uitgekozen want mijne was serieus net van steen. Ik heb die nacht helaas ook geen oog dicht gegaan. 

Om 08.00 werden we geroepen voor het ontbijt, prima verzorgd. We hadden nog 3uur de tijd voor dat we naar het vliegveld werden gebracht, dus zijn even de deur uit gegaan om nog het één en ander van de buurt te zien. Tot nu toe kan ik alleen maar ontzettend lachen om de mensen die vooraf enorm panisch deden over de veiligheid op straat.
Tuurlijk worden we aangestaard, maar ik heb mij nog geen moment onveilig gevoeld. Om 11.00 werden we weer netjes naar het vliegveld gebracht. Even wat stress gehad om de juiste incheck balie te vinden, maar alles kwam weer goed. En toen kwam het besef, oke we gaan nu dus de Rimboe in!
De vlucht was helaas iets minder, veel turbulentie gehad. 10min voor de landing kon ik eindelijk goed uit het raam kijken, jeetje wat was dat fantastisch. Kilometers lang oerwoud en de slinger van de Amazone rivier. Om de zoveel km zag je een gordijn vvan regen boven een bepaalde plaats hangen, wat geweldig. Bij aankomst was het direct een wereld van verschil qua vliegveld. Ik heb al veel verschillende vliegvelden gezien, maar een vliegveld met 1 baan waar de kippen en hanen je al tegemoed lopen..... slaat toch wel alles.
Beveiliging? Nee hoor, dat is niet nodig, we gooien alle bagage in het bijzijn van zowel de mensen uit het vliegtuig en de wachtende op een vlucht op de band.

Zo... eerst maar even naar het toilet geweest om de kleffe lange spijkerbroek te wisselen voor een korte.
Binnen 10min hadden we al onze backpacks, helemaal super dus!
Bij de uitgang stond heel onverwachts een man met een bordje "Eva van der Veer"
Wauww!!! Dachten we toen! We waren namelijk in de veronderstelling dat we niet werden opgepikt.

Mijn eerste indruk van Leticia; Thailand, dat was dat door mijn hoofd ging. De enorme vochtigheid, honderden motors, tuktuks en lachende mensen. Op elke hoek van de staat werd er gekookt, het rook heerlijk!
Na 8min rijden waren we bij het Mahatu Hostel. De foto's op de website hebben er niet om gelogen, wat een paradijs!
We werden enorm goed ontvangen en het eerste wat ons gezegt werd; "Welcome home, feel you like home!"

Ons huisje werd direct laten zien en de seal van de backpack verwijderd. Even alles ingericht en toen naar de "huiskamer" waar de eigenaar met smart stond te wachten om over het hostel en omgeving te vertellen.
Ondertussen werden we verwend door een heerlijke vrucht uit eigen tuin. Hij vertelde dat als je 200m bij de uitgang naar links zou lopen we in Brazilië zitten. Hoe cool is dat?! Al snel kwamen we op het onderwerp trips, want daar kwamen we uiteraard voor. We kregen een kaart en de optie om de volgende dag om 05.00 te vertrekken. We zouden slapen bij indianen, vissen op piranha's enz....
We hebben meteen ja gezegd en een voorschot betaald. In de avond naar het centrum geweest voor wat te eten, maar dat was nog best lastig. Uiteindelijk als avondeten een paar vieze zoete broodjes gegeten.